zyt welkom.

10. Pieter Florisse – 9 prenten

dadenroem.

Pieter floriszoon heeft heldenroem gekregen in 1653 toen hij twee vijandelijke schepen buitmaakte.
Voor zijn betoonde moed — op de eerste dag van de slag schoof hij zijn schip bij de aanval aan het begin van de slag tussen die van de admiras William Penn en Robert Blake in om ze te kunnen te enteren — werd hij door de Staten-Generaal beloond met een gouden ereketen. Ook tijdens de Zeeslag bij Nieuwpoort en de Slag bij Ter Heijde bleef hij eskadercommandant op de Monnickendam. In die slag vocht hij een duel uit met de Andrew van Rear-Admiral Thomas Graves, die bij dit gevecht gedood werd.

Hij versloeg dus de admiraals William Penn en Robert Blake,en Thomas Graves.

Pieter floriszoon.

hij heeft de schepen van de eerste twee veroverd en Thomas Graves kwam om.
Hollandse glorie.

10. Pieter Florisse – 9 prenten

Op 8 november 1658 sneuvelde hij tijdens het ontzet van Kopenhagen als commandant van de achterhoede op de Jozua in de Slag in de Sont tegen de Zweden. Zijn lijk werd gebalsemd en door de Denen met grote eer opgebaard. Op 8 november 1659 volgde een staatsbegrafenis in de Grote Kerk te Hoorn, waar later een marmeren praalgraf werd opgericht, een werk van Pieter van Campfort, dat bij een brand in 1838 grotendeels verloren zou gaan. De marmeren dekplaat en het houten deksel van zijn grafkist zijn wel bewaard gebleven. Een harnas dat bij het graf in de kerk heeft gehangen is, weliswaar beschadigd, ook gered. Dit harnas behoorde waarschijnlijk toe aan Florisse. Deze drie voorwerpen bevinden zich in de collectie van het Westfries Museum. Florisse werd opgevolgd door Jan Meppel; zijn weduwe kreeg een eenmalige uitkering van 3000 gulden.

9. Jacob van Heemskerck – 10 prenten

Na gedegen voorbereiding door Van Heemskerck verzamelden de eskaders zich bij Wight om op 29 maart met 24 oorlogsschepen te vertrekken. Op 25 april overviel hij op zijn vlaggenschip Aeolus samen met de Nederlandse vloot, de Spaanse vloot tijdens de Slag bij Gibraltar. De armada werd vernietigend verslagen. Van Heemskerck sneuvelde evenwel door het tweede schot van het Spaanse vlaggenschip de San Augustino. Een kogel van het boegkanon schoot het linkerbeen van de in volle wapenrusting op het dek staande admiraal eraf. Volgens de overlevering riep hij nog op de strijd voort te zetten en zijn vlag niet te strijken, zodat het moreel niet zou worden aangetast. Het Rijksmuseum is in het bezit van het harnas waarin Van Heemskerck viel.

Hij werd op 8 juni begraven in de Oude Kerk van Amsterdam. Het grafschrift op het graf van Jacob van Heemskerck bevat de woorden van Pieter Cornelisz. Hooft:

Heemskerck, die dwers door 'tys en tyser dorste streven, Liet d'eer aen 'tland, hier t'lyf, voor Gibraltar het leven

8. Johan Evertsen de Oude – 16 prenten

Evertsen stierf gedurende Tweede Engelse Zeeoorlog.
Jan hield zich nu een jaar lang bezig met het verbeteren van de uitrusting van de Zeeuwse vloot. Toen zijn broer, luitenant-admiraal Cornelis Evertsen, echter sneuvelde in de Vierdaagse Zeeslag, werd hij op 21 juni 1666 weer van stal gehaald, tegen het aanvankelijk verzet van Johan de Witt in. Pas toen Evertsen zich bereid verklaarde om, hoewel formeel Tweede Persoon direct onder De Ruyter, in feite allereerst Aert Jansse van Nes en dan Cornelis Tromp het bevel te laten overnemen, beval De Witt de Staten-Generaal aan de benoeming van de Staten van Zeeland te bekrachtigen, iets wat nodig was omdat de admiraliteiten ook generaliteitsinstellingen waren. Evertsen verklaarde bij zijn aanstelling net als zijn vader en broers het leven voor het vaderland te willen geven. Zeven weken later op 4 augustus 1666, de eerste dag van de Tweedaagse Zeeslag, werd Jan Evertsen als commandant van de voorhoede op de Walcheren te drie uur 's middags een been afgeschoten door een boutkogel. Hij overleed de volgende dag om vijf uur in de nacht.

7. Jan van Galen – 17 prenten

Slag bij Livorno
De Engelsen zonden een grote hulpvloot, maar die keerde om toen hij de Britse Middellandse Zee-vloot uiteindelijk vernietigend versloeg in de Slag bij Livorno op 14 maart 1653 (gregoriaanse kalender). Cornelis Tromp stond toen als kapitein onder zijn commando. Van Galen overleed negen dagen later, op 23 maart , aan de daarbij opgelopen verwondingen. De tweede kanonskogel die zijn schip raakte, verbrijzelde zijn rechteronderbeen. Hij hield dit een poosje verborgen, totdat de opperstuurman het opmerkte en hem dwong zich benedendeks te laten verzorgen. Ter plaatse werd zijn been tot de knie geamputeerd. Van Galen dronk nog een glas wijn en liet zich toen weer naar de commandopositie brengen om de slag verder te leiden. Ondanks verzorging in het huis van de Nederlandse gezant te Livorno, Peter van der Straaten, ging zijn toestand door bloedvergiftiging hard achteruit. Hij liet zijn kapiteins naar zijn sterfbed roepen en verzocht dat alle wilden voor het lieve Vaderlant cloeckelijcken strijden, doordien een gerechtige saeck voorhadden en niet te twijfelen of Godt de Heere soude onse waepenen zeegenen.

6. Jacob van Wassenaer Obdam – 18 prenten

In de Slag bij Lowestoft op 13 juni 1665, de eerste van de Tweede Engels-Nederlandse Oorlog, raakte Van Wassenaers vlaggenschip de Eendragt in direct duel met de HMS Royal Charles en vloog het na een strijd van twee uur, waarin ook de Royal Charles zware klappen kreeg, door een voltreffer in de kruitkamer of wellicht onvoorzichtigheid bij het kruittransport, de lucht in. Van Wassenaer behoorde niet tot de vijf overlevenden.

5. Witte Corneliszoon de With – 21 prenten

In 1656 ging De With weer naar zee voor een kruistocht over de Noordzee. Die zomer deed De With mee aan het ontzet van Danzig, zij het op het nippertje want wegens zijn slechte reputatie lukte het hem niet om een bemanning bij elkaar te krijgen: er was geen dienstplicht en iedere kapitein moest zelf manschappen werven voor zijn schip. De With vertrok toen maar onderbezet op de Brederode en bereikte op 27 juli tien dagen te laat het rendez-vous bij Kopenhagen, wat niet veel uitmaakte omdat het beleg door de Zweden zonder strijd werd opgeheven. Op de terugweg kreeg De With van Frederik III van Denemarken vijftig Deense rijksdaalders. In 1657 en de zomer van 1658 had De With bewakingsdienst op de Noordzee, waarbij in het laatste jaar de Brederode op 1 september zwaar beschadigd raakte.

Laat in 1658 werd er een expeditievloot tegen Zweden uitgerust om Kopenhagen te ontzetten. Opnieuw had De With de grootste moeite met rekrutering. Hij eiste op hoge toon van de Admiraliteit van de Maze dat zij matrozen zouden leveren. Dat schoot de admiraliteitsraad in het verkeerde keelgat; men antwoordde hem dat het hún schuld niet was dat niemand onder hem wilde dienen en weigerde matrozen gedwongen naar zijn schip over te plaatsen, uit vrees dat geen man meer in Rotterdam zou aanmonsteren. Diep gekrenkt voer de 17e oktober De With op zijn Brederode, het beroemde oude vlaggenschip van Maarten Tromp, als laatste schip onderbemand uit om bij de Vlie te ontdekken dat de rest van de vloot al vertrokken was. Op 29 oktober voegde hij zich bij Van Wassenaer; na veertig man mariniers ter versterking gekregen te hebben, werd hem het bevel over de voorhoede van twaalf schepen opgedragen. In de hierop volgende Slag in de Sont vocht De With met zijn kenmerkende felheid. Hij viel eerst het vlaggenschip van de Zweedse admiraal, de Victoria, aan en toen dat aan de grond was gelopen, stortte hij zich op dat van de viceadmiraal. Hij blies diens seconde, de Wismar, de lucht in, maar liep toen zelf op de kust van Seeland bij Snekkersten.

Na urenlange strijd, terwijl het andere Nederlandse schepen niet lukte de Brederode te hulp te schieten, werd het door drie schepen omsingelde vaartuig door de vijand genomen; De With was toen dodelijk gewond door twee musketkogels: de eerste had hem in de linkerdij getroffen, de tweede van achter in de rug. Toen Zweedse musketiers hem mee wilden nemen, weigerde hij zijn degen over te geven. Op zijn knieën bleef hij het wapen vasthouden terwijl twee man het uit zijn handen probeerden te rukken, waarbij hij uitriep: Dewijle ick sovele jaeren mijn deeghen getrouwelijck voor Holland hebbe gevoert, soo en wille ick die aen geene geringe soldaten overgheven! Hij stortte ineen, werd naar zijn kajuit gebracht om bij te komen, liep op eigen kracht over de plank naar de Draak, het vlaggenschip van viceadmiraal Bjelkensterna, sijn hoofd nog geschut, sijn hand om niet te vallen aen een touwe geslagen, noyt overwonnen, en stortte opnieuw in en stierf.

4. Pieter Pietersen Heijn – 21 prenten

Op 17 juni onderschepte hij echter drie Oostender kaperschepen. Zoals zijn gewoonte was schoof hij zijn schip tussen twee kaperschepen in, toevallig die van de admiraal (Jacob Besage) en viceadmiraal van de Oostendse vloot, om ze beiden tegelijkertijd de volle laag te geven. In dit geval liep het slecht af. Een achtpondskogel raakte hem na een half uur in de linkerschouder en hij was op slag dood. Dat het gevecht niet verloren ging, maar de Nederlandse vloot toch succes opleverde was te danken aan de vlaggenkapitein van het admiraalsschip, Maarten Harpertszoon Tromp. Deze zou later uitgroeien tot een belangrijk admiraal. Twee kaperschepen werden genomen en de bemanningen ervan werden op last van Tromp ter plekke opgehangen. Het derde kaperschip met aan boord het lijk van Jacob Besage, de Oostendse kaperskapitein die in dezelfde strijd sneuvelde, kwam zwaar gehavend terug naar Oostende.

3. Cornelis Tromp – 31 prenten

Eind 1690 kreeg Evertsen een walfunctie en viel het bevelhebberschap formeel weer aan Tromp toe. Deze was echter niet meer in staat als zodanig te functioneren, alcohol had zijn gestel te ver aangetast. Cornelis Tromp overleed op 26 mei 1691. Hij werd bijgezet in de grafkelder van de familie Tromp in Delft.

1. Michiel Adriaanszoon de Ruyter – 45 prenten

Op 22 april 1676 kwam het tot een tweede confrontatie met Duquesne, in de Slag bij Agosta. Ook dit was een tactisch onbesliste slag, waarbij aan beide zijden enkele honderden doden vielen, maar met een strategisch voordeel voor de Fransen. Bovendien werd De Ruyter door een kanonskogel geraakt aan zijn rechterbeen dat verbrijzeld werd, en aan zijn linkervoet, waarvan het voorste deel werd afgeschoten. Zijn been werd geamputeerd en in eerste instantie leek hij te herstellen. Na enige dagen trad er wondkoorts op omdat de wond geïnfecteerd was geraakt. Michiel de Ruyter overleed een week later in de baai van Syracuse aan de gevolgen daarvan, aan boord van 's lands schip van oorlog d'Eendraght. De Spaanse koning had De Ruyter nog voor de slag de hertogstitel toegezegd maar deze kon de eer niet aanvaarden daar het bericht daarover pas drie dagen na zijn overlijden op de vloot aankwam. Het lichaam werd gebalsemd en opgebaard in de kajuit van de admiraal naar Nederland teruggebracht. Als teken van respect liet de Franse koning Lodewijk XIV bij het langsvaren van de Eendraght saluutschoten afvuren.

2. Maarten Harpertszoon Tromp – 44 prenten

Tijdens de Driedaagse Zeeslag werd Tromp echter weer verslagen en opnieuw in de Zeeslag bij Nieuwpoort. De Britten begonnen een blokkade van de Nederlandse kust. Bij een geslaagde poging die te breken, de Slag bij Ter Heijde, werd Tromp op de Brederode door een Engelse scherpschutter vanaf het schip van admiraal William Penn (de vader van William Penn), dodelijk in de linkerborst getroffen. Zijn laatste woorden zouden zijn geweest: "Ik heb gedaan, houdt goeden moed"; maar volgens ooggetuigen was hij op slag dood. Zijn vlaggenkapitein Egbert Bartolomeusz Kortenaer deed net of Tromp nog leefde en nam het feitelijk bevel over zijn eskader over, zodat wel gezegd wordt dat Tromp in leven en dood nooit zijn vlag voor de Britten heeft moeten strijken, hoewel dit feitelijk onjuist is. Midden in de slag zagen de andere admiraals tot hun verbazing dat het sein tot beraad werd gehesen; de enige die de Brederode wist te bereiken was Michiel de Ruyter. Toen die Tromp dood in zijn kajuit zag zitten, barstte hij in huilen uit en riep: "Mocht het God behaagd hebben mijn leven te nemen in plaats van het zijne!"

1. Michiel Adriaanszoon de Ruyter – 45 prenten
Stierf enkele dagen na verwondingen bij de Slag bij Agosta.

2. Maarten Harpertszoon Tromp – 44 prenten
Sneuvelde Tijdens de Driedaagse Zeeslag.

3. Cornelis Tromp – 31 prenten
Sneuvelde niet in een zeeslag maar,aan een uitgeput lichaam op 26 mei 1691.
hij rustte in vrede.

4. Pieter Pietersen Heijn – 21 prenten
Sneuvelde in vuurgevecht met Oostender kapers.

5. Witte Corneliszoon de With – 21 prenten
Sneuvelde bij den slag
,Den slag,Slag in de Sont.

6. Jacob van Wassenaer Obdam – 18 prenten
Sneuvelde bij de Slag bij Lowestoft.

7. Jan van Galen – 17 prenten
Sneuvelde bij den Slag bij Livorno.

8. Johan Evertsen de Oude – 16 prenten
Sneuvelde gedurende de tweedaagse zeeslag in de buurt van Walcheren.


9. Jacob van Heemskerck – 10 prenten
Sneuvelde gedurende de slag bij Gibraltar.

10. Pieter Florisse – 9 prenten
Sneuvelde tijdens het ontzet van Kopenhagen.

1. Michiel Adriaanszoon de Ruyter – 45 prenten


2. Maarten Harpertszoon Tromp – 44 prenten


3. Cornelis Tromp – 31 prenten


4. Pieter Pietersen Heijn – 21 prenten


5. Witte Corneliszoon de With – 21 prenten.


6. Jacob van Wassenaer Obdam – 18 prenten


7. Jan van Galen – 17 prenten


8. Johan Evertsen de Oude – 16 prenten


9. Jacob van Heemskerck – 10 prenten


10. Pieter Florisse – 9 prenten